In de komende vier decennia oefent het toenemende aantal ouderen in de meeste ontwikkelde landen een enorme opwaartse druk uit op de sociale uitgaven. Aangezien dit vooral te wijten is aan de bestaande ongedekte openbare pensioenregelingen, zijn veel landen begonnen met ingrijpende hervormingen op dit gebied. Van versterking van de actuariële billijkheid, tot wijziging van de indexering regels, het toevo egen van elementen van prefunding en, last but not least, een poging om de periode van economische activiteit te verlengen. De inspanningen om de kosten te beheersen kunnen ook relevant zijn met betrekking tot de overheidsuitgaven voor gezondheidszorg en langdurige zorg, maar tot dusver is nog geen enkel land begonnen om echt om te gaan met deze kwesties. Toch hebben sommige landen aanzienlijke vooruitgang geboekt bij het veiligstellen van de houdbaarheid op lange termijn van hun welzijnsystemen. Wat overblijft en moet worden onderzocht, is het reconstrueren van het systeem van intergenerationele transacties als een mogelijke manier om belemmeringen weg te nemen om kinderen op te voeden en te investeren in hun menselijk kapitaal op de lange termijn.
(CESifo; Meier, V.; Werding, M.)
Klik hier voor het CESifo working paper:
