De nieuwe wet op de hospitalisatieverzekeringen wordt bedolven onder de rechtszaken. Vooral de medische index, die bruuske prijsstijgingen moet voorkomen, ligt onder vuur.
Wordt een ziekenhuisverblijf in een eenpersoonskamer straks het privilege van een beperkte groep vermogende senioren? Dat is de inzet van het groeiende juridische kluwen rond de nieuwe wet op de hospitalisatieverzekeringen.
Test-Aankoop trok maandag al aan de alarmbel omdat steeds meer senioren moeite hebben om hun hospitalisatieverzekering te betalen. Zo'n polis is nochtans geen overbodige luxe, want de medische kosten swingen de pan uit en de ziekenfondsen kunnen lang niet alles terugbetalen. Premiestijgingen met 50, 100 en soms zelfs 200 procent zijn de laatste jaren echter geen uitzondering meer, waardoor één op de drie senioren moeite heeft met betalen (DS 23februari).
Om nieuwe bruuske premiestijgingen in de toekomst te vermijden, wou de overheid een medische index invoeren. Dat is een soort prijsindex die de gemiddelde stijging van de kosten van een ziekenhuisverblijf weergeeft en de verzekeraars een middel moet geven om hun prijzen regelmatig en geleidelijk te verhogen.
Maar nog voor de langverwachte medische index in werking treedt —nadat een koninklijk besluit (KB) begin februari de weg vrijmaakte, zou dat de eerstkomende weken het geval zijn— wordt hij al bedolven onder de rechtszaken. Want na Test-Aankoop en DKV vecht nu ook verzekereringsfederatie Assuralia de nieuwe prijsindex aan bij de Raad van State. Assuralia is niet tegen het principe van een medische index, een instrument waarvoor de sector zelf vragende partij was, maar wel tegen de uitwerking ervan. Het KB bepaalt immers dat enkel de premies aangepast mogen worden aan de steeds duurdere ziekenhuiskosten en niet de reserves van de verzekeraars. ‘Als dit niet verandert, zullen alle hospitalisatieverzekeraars binnen anderhalf tot twee jaar in de rode cijfers zakken', waarschuwt topman Philippe Colle van Assuralia.
In de nieuwe regeling is slechts één achterpoortje opgenomen. Als een verzekeraar kan bewijzen dat het water hem aan de lippen staat, kan hij een uitzondering aanvragen aan financiële waakhond CBFA. Die moet dan toelating geven om een extra premieverhoging door te voeren. ‘Maar het kan toch niet dat een verzekeraar eerst verplicht wordt om met verlies te werken?', vindt Colle.
Test-Aankoop stapt dan weer naar de Raad van State omdat de index geen gebruik maakt van ‘objectieve en representatieve parameters', zoals de wet voorschrijft. Test-Aankoop vindt ook dat de CBFA veel te verregaande bevoegdheden krijgt.
