Goddie De Smet (73), voorzitter van de Vlaamse Ouderenraad
'Ik ben nu ongeveer tien jaar voorzitter van de Vlaamse Ouderenraad. Die is in 1993 opgericht als opvolger van de Hoge Raad van de Gepensioneerden, die op sterven na dood was. Toen moesten ouderen het nog doen met “de drie k's,: koffie, koeken en kletsen. We kregen een pensioen en een treinticket, er werden fijne namiddagen voor ons georganiseerd, en daarmee moesten we tevreden zijn. Dat kan toch niet! Met de Ouderenraad proberen we daar stap voor stap verandering in te brengen, door te benadrukken dat de overgrote meerderheid van de 60-plussers niet hulpbehoevend is en nog een actieve rol kan spelen. Ouderen worden nog veel te veel betutteld, met kortingen, een pasje van De Lijn, noem maar op. Maar ik wil helemaal niet met mijn handje open zitten om iets te krijgen. Maak gewoon de pensioenen welvaartsvast, zodat ik verdorie zelf kan beslissen wat ik met mijn geld doe.'
'Nog iets over de pensioenen: ik vind niet dat de pensioenleeftijd opgetrokken moet worden, maar wie aan het werk wil blijven, moet daar de kans toe krijgen. Een voorbeeld: ik heb een zoon van 54, commissaris bij de federale politie. Volgend jaar gaat hij verplicht met pensioen. Als ik hem voor me zie zitten, denk ik: wat ga jij de hele dag doen als je thuiszit? Oké, hij is geëngageerd in zijn dorp en zo, maar zo iemand stuur je niet met pensioen. Hij kan nog tien jaar mee.'
'Ouderen moeten constant voor zichzelf opkomen. Dat ligt ten dele aan het feit dat de meesten onder ons niet gestudeerd hebben en dus minder mondig zijn. Daarom zeg ik: sluit je aan bij een vereniging, kom naar een dienstencentrum, kijk naar het nieuws, kijk naar Terzake, zodat je bijblijft. Ik heb ooit leren schrijven met lei en griffel, nu zit ik aan mijn computer. Ik heb dat allemaal moeten leren. Heel veel mensen kunnen dat. Met de Ouderenraad en alle betrokken organisaties proberen we de mensen uit hun kot te lokken en enthousiast te maken.'
'Volgend jaar stelt de Vlaamse minister van Welzijn, Jo Vandeurzen (CD&V), zijn nieuw Ouderenbeleidsplan op. Hij heeft beloofd dat dat in samenspraak met ons zal gebeuren. Met de Ouderenraad hebben we alvast ons eigen plan opgesteld. Hopelijk worden grote delen ervan overgenomen, want we willen niet langer louter advies geven; we willen inspraak.'
'Dat plan is een van mijn laatste grote wapenfeiten als voorzitter. Volgend jaar zijn er nieuwe verkiezingen. Ik ben geen kandidaat meer, tien jaar is genoeg geweest. Het is bijna een fulltime job: vergaderingen, persconferenties, teksten schrijven, organisaties bezoeken. Maar in een zwart gat zal ik niet vallen. Ik volg allerlei cursussen, ben al gevraagd voor twee commissies. Eigenlijk zou ik 150 moeten worden om alles te kunnen doen wat ik wil. En er is natuurlijk ook mijn familie. Ik ben al zeventien jaar weduwe, maar ik heb vier kinderen, acht kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. Voor hen laat ik alles vallen.'
