NBB jaarrapport 2009

Gisterennavond is er een voorstelling van het jaarrapport van de Nationale Bank van België door Gouverneur Quaden in Antwerpen.Misschien ben ik een eigenaardige man, want ik lees zo’n rapport van achter naar voren. Achteraan bevinden zich immers de statistieken en cijfers. Daarin vallen veel dingen op, maar dat zijn meestal bevestigingen van wat op deze blog reeds veelvuldig werd aangehaald. De dramatische tewerkstelling in ons land (dik gecamoufleerd omdat de gesubsidieerde jobs nog moeilijk van de echte kunnen onderscheiden worden) , de slechte evolutie van de overheidsfinanciën (en het mag iets kritischer over het verleden : het verdwijnen van het primaire surplus onder de vorige regering, de veelvuldige “Griekse” trucs etc).

Het jaarrapport is in de afgelopen jaren duidelijk beter geworden. Moderner, meer marktgericht, grafisch duidelijker, meer linken met internationale aspecten. Een pluim voor de studiedienst van de NBB.

Nadat ik het van achter naar voren heb gelezen, bekijk ik het rapport als een stripverhaal: eerst de grafieken, daarna eventueel de tekst.

Twee grafieken trekken in het bijzonder mijn aandacht, beiden in het laatste hoofdstuk (financiële stabiliteit).

De eerste grafiek toont de evolutie van de lange rente en de gewaarborgde rente op Tak-21 contracten.

* wat mooi te zien is op de grafiek, is dat de periode 2003-2005 precair was voor de verzekeringssector: de rente lag doorgaans beneden de garantie.

* daardoor werd gezocht naar meer rendement, wat weer geleid heeft tot de investeringen in toxische producten die nét iets meer gaven…

* Vandaag staat de rente echter opnieuw laag. Iedereen rekent op een stijging in de nabije toekomst.

* Als echter de rente beneden de 3% dipt, zou dat erg pijnlijk zijn voor de verzekeraars.

Cru gezegd, is de Griekse crisis een beetje goed nieuws voor deze sector: de renteverschillen zijn daardoor wat toegenomen, en dat is alleen maar mooi meegenomen.

Maar de Duitse rente flirt met de 3%, en als de korte rente in Europa laag blijft; zal ze bij tekenen van groeivertraging eerder dalen dan stijgen. De “zwarte zwaan” voor de financiële sector is vandaag minder een oplopende rente, maar wel een daling van de rente.

De tweede is een opmerkelijke uitsplitsing van de inkomsten van de banken.

Uit deze grafiek blijkt dat de banken nu meer dan ooit afhankelijk zijn van de intermediatiemarge. Dat betekent dat ook de banken afhankelijk zijn van een steile rentecurve. Dit betekent dat ook voor hen een daling van de lange rente niet zo’n bijster goed nieuws is.

Zolang de banken op “lifesupport” zitten, zal de korte rente van de centrale banken daarom laag blijven. Om hun kostenstructuur te dragen (die al bij al niet veel is veranderd) moet ongeveer een 30bp marge op de activa kunnen gemaakt worden.

Je kan dus twee dingen verwachten:

* de rentecurve zal door de centrale banken steil worden gehouden

* de commissies op allerlei transacties, producten en diensten zal eerder stijgen dan dalen.



nbb verslag 2009