'Het gaat goed met de CD&V', zegt voorzitster Marianne Thyssen.Maar ze weet ook dat anderhalf jaar voor de federale verkiezingen de moeilijkste dossiers nog steeds wachten op een politiek antwoord: de economie moet erbovenop geholpen worden, het pensioenstelsel moet worden hervormd en dan is er natuurlijk nog B-H-V: 'Als we er nog via onderhandelingen uit willen raken, moet er een oplossing komen vóór Pasen.'
In de federale regering is de rust teruggekeerd, maar lijkt besluiteloosheid troef. Het lukt niet of nauwelijks om belangrijke dossiers tot een goed einde te brengen. Neem de hervorming van het pensioenstelsel. De voorzitter van de Nationale Pensioenconferentie, Michel Jadot, zei vorige week in Knack dat we ons daarover niet veel illusies hoeven te maken.
THYSSEN: Michel Jadot sprak op persoonlijke titel, zeker niet uit naam van de regering. CD&V blijft namelijk vragende partij voor een ernstige hervorming van het pensioenstelsel. Het is ook een thema dat de bevolking na aan het hart ligt. Diegenen die al met pensioen zijn, vinden de wettelijke pensioenen te laag. En diegenen die nog werken, vragen zich af wie hun toekomstige pensioenen gaat betalen.
Het probleem is bekend: we studeren langer en betreden dus later de arbeidsmarkt, maar we verlaten die arbeidsmarkt ook vroeger dan in het verleden. De overheid heeft die ontwikkeling ook jarenlang aangemoedigd. Brugpensioen moest jongeren aan werk helpen. Vandaag is dat mechanisme niet langer houdbaar. Er is een wanverhouding gegroeid tussen de tijd dat iemand werkt en de tijd dat iemand van zijn pensioen geniet. Ook de verhouding tussen het aantal werkenden en het aantal gepensioneerden zit scheef. De financiering van onze pensioenen is dus een terechte zorg. Daarover moeten tijdens deze regeerperiode een aantal afspraken gemaakt worden. Maar ik ben het er wel mee eens dat zulke hervormingen slechts geleidelijk kunnen worden doorgevoerd.
Wat vindt u van Michel Daerden (PS), onze veelbesproken minister van Pensioenen?
THYSSEN: Zijn optreden in de Senaat kwam over als een klucht en is liefst niet voor herhaling vatbaar. Al weet ik niet of hij er bewust een nummertje van heeft gemaakt of gewoon zo in elkaar zit. Ik heb hem aan het werk gezien tijdens het overleg over de financieringswet in de zomer van 2008. Hij maakte toen indruk. Hij kende zijn dossiers als zijn broekzak en goochelde met cijfers. Maar na afloop van de vergaderingen, bij het afscheid nemen, kon hij dan ineens zo vreemd met zijn ogen beginnen te draaien, dat ik me afvroeg: is hij nu dronken of niet? Ik krijg geen hoogte van die man.
Moet de wettelijke pensioenleeftijd naar 67 jaar, zoals in Nederland?
THYSSEN: Bij ons werkt maar 13 procent van de actieve bevolking tussen 60 en 65 jaar. Weinig, zeker in vergelijking met de Scandinavische landen, en dat zijn toch geen asociale samenlevingen. Men is daar toch niet ongelukkiger dan hier? We moeten dus niet zozeer de wettelijke pensioenleeftijd verhogen, dan wel leren dat we niet op 54 jaar kunnen stoppen met werken.
Moeten we het brugpensioen afschaffen?
THYSSEN: Afschaffen niet, wel er zo zuinig mogelijk mee omspringen. Het brugpensioen is bruikbaar bij grote herstructureringen, als er massaal mensen op straat worden gezet. Maar het is een duur systeem, en bovendien zullen we binnenkort alle vijftigplussers nodig hebben om onze economie draaiend te houden.
En moeten we 65-plussers die willen werken niet laten werken, in plaats van ze te bestraffen?
THYSSEN: Natuurlijk, gepensioneerden die willen werken, moeten meer kunnen bijverdienen dan vandaag is toegelaten. Sommigen willen graag nog een steentje bijdragen aan de samenleving en hun ervaring kan van onschatbare waarde zijn.
Zoals Jean-Luc Dehaene nu mag laten zien in het B-H-V-dossier?
THYSSEN: Voilà.
