Het aantal bruggepensioneerden was eind vorig jaar tot ruim 119.000 opgelopen. Toch heeft de crisis niet voor een explosieve toename van het brugpensioen gezorgd.
De teller van het aantal bruggepensioneerden stond eind vorig jaar op ruim 119.000. In de databanken van de RVA gaat het om drie groepen. Eén: de voltijdse bruggepensioneerden die vrijgesteld zijn van de verplichting om op zoek te gaan naar een nieuwe baan; zij zijn met ruim 116.000. Twee: een kleine groep van 600 halftijdse bruggepensioneerden (die dus nog deeltijds aan de slag zijn). Drie: de (nieuwe) groep van werkzoekende bruggepensioneerden; zij zijn met 2.100.
Minder dan 2procent van alle bruggepensioneerden is dus op zoek naar een baan. Het was nochtans de bedoeling van het Generatiepact, dat in april 2006 van start is gegaan, om ook de bruggepensioneerden te ‘activeren', naar analogie met de ‘gewone' werklozen. Maar de groep ex-werknemers die tegelijk met brugpensioen is en toch ‘beschikbaar blijft voor de arbeidsmarkt' is sindsdien altijd heel erg klein gebleven.
Het stelsel van het brugpensioen blijft dus in omvang toenemen, ondanks het Generatiepact dat het ‘langer werken' hoog in het vaandel droeg. Toch moet die omvang ook gerelativeerd worden.
Met 119.000 bruggepensioneerden staat de teller nauwelijks hoger dan tien jaar geleden, met ongeveer 115.000. In de eerste jaren van het decennium was er wel nog een daling van het aantal bruggepensioneerden, tot zowat 106.000 in 2002, om daarna beetje bij beetje en onafgebroken weer toe te nemen.
De stijging van vorig jaar –met ongeveer 3.500– is groter dan in de voorgaande jaren. Maar ze is zeker niet explosief te noemen. De impact van de crisis en het grote aantal bedrijfsherstructureringen heeft dus niet voor een massale toename van het brugpensioen gezorgd. Dat is opvallend. Met een stijging op jaarbasis van ongeveer 3procent kenmerkt het brugpensioen zich zelfs als ‘stabiel', alleszins in vergelijking met de zware stijging van de gewone en van de tijdelijke werkloosheid.
