De Studiecommissie voor de Vergrijzing spijkert haar kostenscenario’s jaar na jaar bij, maar blijft desondanks achter de snel veranderende realiteit aanhollen. Veel te optimistische parameters en een systematische overschatting van de productiviteitsgroei, uitmondend in te hoge groeiverwachtingen en onderschatting van de kosten, maken dat haar rekenwerk steeds meer vergrijst.
Naar jaarlijkse gewoonte stuurt de Studiecommissie voor de Vergrijzing het land in vakantie met de geruststellende gedachte dat er tenminste nog één instantie is die waakt over de betaalbaarheid van de toekomstige pensioenen. Sinds 2002 doet ze dat op basis van een verslag dat de omvang van de vergrijzingkosten projecteert naar de (verre) toekomst. Minutieus worden op basis van allerlei parameters goed gedocumenteerde scenario’s uitgewerkt. Of mag daar twijfel over bestaan?
Volledig artikel
