Ouderenparlement debatteert over pensioenen Ouderen zijn best bereid langer te werken om de pensioenen betaalbaar te houden. Dat bleek uit de debatten in het Ouderenparlement. 'Wie na zijn 65ste wil werken, moet dat kunnen zonder financiële beslommeringen.'
Terwijl de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde de Wetstraat gisteren lamlegde, bogen in Antwerpen zo'n zeshonderd 55-plussers zich over 'de echte problemen voor de toekomst'. De plaats van de afspraak was de Koningin Elisabethzaal, de zetel van het 'Ouderenparlement', een initiatief van de Vlaamse Ouderenraad.
Daarmee wil de koepelorganisatie ouderen dichter bij het beleid brengen en tonen dat hun engagement meetelt. Niet alleen de gepensioneerde vrijwilligers worden daarmee naar voren geschoven. De ouderenraad mikt ook op de oma en opa als kinderopvang en op de vele ouderen die voor een hulpbehoevend familielid zorgen. Ook zij zijn 'geëngageerd in de samenleving'.
'De vergrijzing is niet enkel een bedreiging, maar biedt ook mogelijkheden', verwoordde Jul Geeroms, voorzitter van de Vlaamse Ouderenraad, het. 'Maar we staan voor een belangrijke uitdaging. Vanaf dit jaar gaat de babyboom-generatie massaal met pensioen. Wat mogen zij nog verwachten van de samenleving?'
In een poging het antwoord te vinden op de onzekerheden voor de toekomst, splitste het Ouderenparlement zich in vier werkgroepen of commissies op. De werkgroep 'Ouderen en arbeid' kreeg met pensioenen waarschijnlijk de zwaarste opdracht.
'We leven in een omgekeerde wereld', leidde Lieve De Lathouwer van expertisecentrum Leeftijd en Werk het debat in. 'Mensen leven langer in steeds betere gezondheid, maar we gaan steeds minder werken. Vandaag is amper één op de drie 55-plussers nog aan de slag. Dat is niet houdbaar. De vergrijzing zet niet enkel de betaalbaarheid van de pensioenen onder druk, maar ook die van onze gezondheidszorg.'
Zoals het in een parlement hoort, werd er gestemd over de voorstellen. Met 48 ja-stemmen tegenover 14 neen-stemmen passeerde de stelling dat ouderen langer moeten werken om de pensioenen betaalbaar te houden. Toch werden ook kanttekeningen geplaatst bij het verhogen van de werkzaamheidsgraad onder de 55-plussers. Zo moeten er allereerst jobs worden gecreëerd voor ouderen. 'Wie vandaag als oudere de bons krijgt, raakt niet meer aan de slag', klonk het in het halfrond. 'Ouderen worden te vaak gezien in termen van hun loonkost. Wij zijn belangrijk voor bedrijven, maar ook en vooral te duur.'
Om ouderen langer aan de slag te houden, stelde de gerontologe Christel Geerts voor om aan de anciënniteit te knagen. 'Is het wel normaal dat iemand van 55 meer verdient dan iemand van 35 die net hetzelfde werk doet?', aldus Geerts. 'Met een loonsverhoging op basis van anciënniteit stellen ouderen zich vaak boven de marktprijs. Misschien is het daarom beter om te honoreren op basis van ervaring en kwalificaties in plaats van op leeftijd.'
Verder spitste de discussie zich al snel toe op het verschil tussen de wettelijke pensioenleeftijd en de feitelijke, de leeftijd waarop mensen uittreden. Dat stoppen met werken niet langer kan op 59-jarige leeftijd, leek voor haast iedereen de evidentie zelve, maar aan de wettelijke pensioensleeftijd mag niet worden geraakt. 'Vanaf zijn 65ste moet iedereen de mogelijkheid hebben om met pensioen te kunnen gaan. Maar wie langer wil werken, moet dat ook kunnen zonder alle financiële beslommeringen waar zij vandaag mee kampen.'
Volgens Lieve De Lathouwer van het expertisecentrum Leeftijd en Werk is dat beeld niet realistisch. 'De pensioenleeftijd verhogen, is een taboe, maar tegelijkertijd onvermijdelijk', aldus de experte. 'Ouderen moeten op hun verantwoordelijkheid worden gewezen en beseffen dat dit ook gaat over de toekomst van hun kinderen.'
Het argument viel niet in dovemansoren. 'De parameters waarop de pensioenleeftijd steunt, zijn vandaag niet langer aanvaardbaar', nam een oudere in de zaal het woord. 'De leeftijd van 65 jaar is ingevoerd toen mensen zwaar fysieke arbeid verrichtten. De enige reden waarom er vroeger geen pensioenproblemen waren, was omdat de mensen niet lang meer leefden na hun loopbaan. De situatie is vandaag helemaal anders geworden. Mensen hebben nog een leven na de pensioenleeftijd. Langer werken is een logische consequentie.'
