Minister van Pensioenen Michel Daerden (PS) treedt vanavond in de voetsporen van Hercules als centrale gast in het RTBF-programma ‘Les XII Travaux'.
Vorige week zagen we Michel ‘Papa' Daerden als Caesar in een fotoreportage met zijn dochter, Aurore. Wie vanavond op de RTBF afstemt, krijgt de PS-minister van Pensioenen te zien als machinist van een stoomtrein (met zijn vader), als voetbaljournalist bij een wedstrijd van Standard, als racepiloot op het circuit van Spa Francorchamps, als dj voor 10.000 feestvierders (met zijn dochter), als zanger ...
De Luikse socialist liet zich overhalen om, naar het voorbeeld van de tennisster Justine Henin, deel te nemen aan het programma Les XII Travaux (‘De Twaalf Werken'). Daarin moeten bekende Franstaligen twaalf uitdagingen tot een goed einde brengen. Echt moeilijk was het voor de Franstalige collega's niet om Daerden te strikken. Als iemand er wel voor te vinden is om plezier te maken, dan is het wel Daerden.
‘Ik kan niet leven zonder me te amuseren. Feestvieren is een deel van mijn leven', zei hij dit weekend in La Dernière Heure. ‘Ik was dan ook heel vereerd toen mij de vraag werd gesteld.'
Voor wie er nog aan mocht twijfelen, de toestemming van PS-voorzitter Elio Di Rupo heeft Daerden niet gevraagd vooraleer hij toezegde om mee te doen aan Les XII Travaux of de fotoreportage in Paris Match. Op het PS-hoofdkwartier zijn ze niet echt opgezet met de manier waarop hun minister dezer dagen de media haalt. Di Rupo beseft meer dan wie ook dat het imago van Daerden zijn persoonlijke populariteit misschien ten goede komt, maar een slechte zaak is voor de partij.
In het begin van de jaren negentig stond Kameraad Porsche ondanks zijn liefde voor snelle wagens en uitgelezen wijnen in de eerste plaats bekend als cijferwonder en financieel specialist. Maar het duurde tot na de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 vooraleer hij definitief de dronken clown en demagoog werd die met lallende analyses van zijn verkiezingsoverwinning miljoenen mensen naar Youtube lokte. Sindsdien haalde hij vaker de media met verhalen over zijn privéleven of over plastische chirurgie dan met inhoudelijke uitspraken.
Zijn imago was voor Ecolo reden genoeg om bij de vorming van de regeringen in Franstalig België een veto te stellen tegen de PS'er. Volgens de Franstalige groenen viel de aanwezigheid van Daerden niet te rijmen met een slagkrachtige en dynamische nieuwe ploeg die verandering incarneerde.
Maar de PS-voorzitter kon het Luikse boegbeeld niet zomaar dumpen. Met 63.580 voorkeurstemmen had Daerden zich bij de regionale verkiezingen van 7 juli tot Waalse stemmenkampioen gekroond. De partij verkaste hem dan maar naar het federale niveau, waar Marie Arena als minister van Pensioenen baan moest ruimen voor Papa.
Bij zijn overstap hoorde echter ook een nieuwe communicatiestrategie. Daerden werd vriendelijk verzocht zijn drankgebruik te matigen, zich voortaan te gedragen voor de tv-camera's en een stoomcursus Nederlands te volgen. Tegelijk moest hij zijn knappe woordvoerster inruilen voor een mannelijk exemplaar dat het meer van zijn communicatievaardigheden dan van zijn uiterlijk moet hebben.
Een groot succes is ‘le nouveau Daerden' voorlopig niet. Een ‘geruststellend' interview, waarin hij opmerkte dat hij ‘iedereen kon garanderen dat er tot 2015 geen fundamenteel probleem is om de pensioenen te betalen', deed vooral vragen rijzen over wat er na 2015 zal gebeuren.
In het parlement liet hij tot dusver geen verpletterende indruk na. Maar reden tot ongerustheid hoeft dat niet te zijn. Twee weken geleden verklaarde hij nog in de Kamer: ‘Een of andere journalist heeft gedacht dat ik me niet met het dossier bezighoud. Hij slaat de bal mis: de pensioenen zijn mijn passie geworden!'
