Lepeltjesgewijs naar lagere pensioenen - Chris Serroyen

De vier partijen van de zgn. Zweedse coalitie bereiden er zich op voor om samen in de federale regering te stappen. Langzaam maar zeker. Almaar langzamer, lijkt het. Maar kennelijk ook almaar zekerder. Zich één voor één gewilligd neerleggend bij de oekazes van de bedrijfswereld, de financiële lobby’s en de neoliberale denktanks. Lepeltjesgewijs, zingt Bart Peeters tegenwoordig.

Een klein beetje oorlog Heb de moed dit land eindelijk eens sociaaleconomisch te hervormen, dicteren de neoliberale goeroes, financiële lobby’s en werkgevers- en middenstandsorganisaties. En dat alles kritiekloos doorgetoeterd door de mainstreammedia. Met inmiddels ook een nieuwe dimensie: wals toch over die vermaledijde vakbonden wanneer die weer eens gaan dwarsliggen. Een klein beetje oorlog van Noordkaap achterna. Te beginnen met de pensioenhervorming en de hervorming van de arbeidsmarkt, zoals ook de Europese Ecfin-filière (Ecfin, het Europese Directoraat-Generaal economische en financiële zaken) het graag ziet. En waarbij dag na dag duidelijker wordt dat een nieuwe pensioenhervorming het ideologische vlaggenschip aan het worden is van deze regering. Dat wordt dan hervorming nummer 3. Na het Generatiepact eind 2005. Na de hervorming eind 2011 van de ontslagnemende regering. Voor vrouwen wordt het overigens al de vierde hervorming sinds 1996, met toen de geleidelijke optrekking van hun wettelijke pensioenleeftijd van 60 naar 65 jaar. Merk ook de versnelling in het tempo, met tussentijden van eerst 9 jaar, vervolgens 6 jaar en nu 3 jaar. Met werknemers die, naarmate ze de eindmeet naderen, die meet telkens opnieuw zien opschuiven. En die al vooruit rekenen. Hoeveel pensioenhervormingen gaan me nog te beurt vallen tegen mijn 65? Dat zou nog eens een overgangsmaatregel zijn: elke werknemer mag in zijn leven maar twee pensioenhervormingen ondergaan…

Lepeltjesgewijs naar lagere pensioenen - Chris Serroyen