De jaarlijkse oefening van de Studiecommissie voor de vergrijzing toont aan dat als gevolg van de recente economische crisis de sociale uitgaven, uitgedrukt in % van het bbp, tegen 2060 met 2 procentpunten meer zullen stijgen in vergelijking met vorig jaar toen alles nog goed ging. In totaal zouden de uitgaven tegen 2060 met 8,2% van het bbp stijgen. Op korte termijn verslechtert de toestand dus erg en op lange termijn weet men niet hoe men deze rekening van de vergrijzing, die ieder jaar opwaarts wordt herzien, gaat betalen. De regering meende dat een voorfinancieringsstrategie, zonder inspanningen voor de economische actoren, budgettaire ontsporingen zou kunnen helpen voorkomen.
Maar er kwam geen voorfinanciering. Nu zien we dat de groei van de uitgaven voor pensioenen en geneeskundige verzorging twee keer groter is dan de economische groei. De federale overheid heeft de middelen niet meer om een jaarlijks met 4,5% (exclusief inflatie) stijgend budgettair doel voor geneeskundige verzorging te financieren. De welvaartsaanpassing van de sociale uitkeringen is niet houdbaar: als men de wet naleeft, zal men uitkeringsverhogingen geven die de verhogingen
van de werkenden (die financieren) overtreffen. De stijgende levensverwachting maakt dat men bij het aansnijden van het pensioendebat alle opties open moet houden. Als we kijken naar de langetermijnweerslag van de vergrijzing op de sociale uitgaven (zie grafiek) in een scenario zonder nieuwe maatregelen (scenario van de Studiecommissie), in een ander scenario waarbij de generositeit van de sociale uitkeringen gekoppeld is aan de stijging van de lonen, en in een derde scenario waarbij de werkgelegenheidsgraad van ouderen sterk is toegenomen (met andere woorden, waarbij praktisch een einde wordt gemaakt aan de brugpensioenstelsels), zien we dat het toekomstige gewicht van de sociale uitgaven kan verminderen. Naast deze laatste twee pistes zijn er nog andere mogelijkheden.
De financiële en economische crisis toont aan dat onze sociale stelsels niet in overeenstemming zijn met onze financieringscapaciteit. Deze stelsels moeten dus absoluut hervormd worden om ze op middellange en vooral lange termijn te doen stroken met het sociaaleconomisch kader: neerwaarts herziene productiviteit, weerslag van ‘crisissen’ die men niet had (willen) zien aankomen…
inforN200926_vergrijzing
Jobaanbiedingen mogelijk dankzij :
Jobaanbiedingen mogelijk dankzij :
Jobaanbiedingen mogelijk dankzij :
